تا زمانی که ساختار مالی و روابط بانکی ایران بهبود نیابد نمیتوان انتظار بهبود شرایط را داشت.
خوزیان / ایمان علیرضایی؛
نرخ سود بالای بانکی به مأمنی برای سرمایه های نقدی مردم تبدیل شده است و سپرده گذاران با قطعی بودن سود سپرده، حاضر به مشارکت در هیچ ریسکی نبوده و در واقع با پایین آمدن نرخ سود فعالیت های اقتصادی و اختلاف فاحش آن با نرخ سود بانکی، فارغ از درصد ریسک گریزی یا ریسک دوستی، صاحبان سرمایه دیگر متمایل به سرمایه گذاری در پروژه های سرمایه گذاری نیستند و به این ترتیب، با افزایش حجم سپرده ها نقدینگی و منابع مالی به سمت بانک ها هدایت می شود و به این ترتیب، بخش های تولید، بازرگانی، اقتصادی و که بخش های محرک تولید و اشتغال هستند، از کار افتاده و به وضعیت نیمه تعطیل در می آیند.
تضعیف روحیه کارآفرینی با شکلگیری طبقات غیرمولد از طریق وابستگی به نهادهای قدرت، یکی دیگر از واقعیتهای موجود در ایران است که موجب میشود در زمینه تولید و واردات، آنچه مدنظر است محقق نشود.
چالش دیگری که در این زمینه مطرح میشود، ریسک بالای سرمایهگذاری در کشور است.
با اجرای برجام امیدهای جدیدی برای ورود سرمایههای خارجی بهوجود آمد که البته ورود هیاتها و مذاکره با ایرانیها همچنین اعزام تجار ایرانی به خارج از کشور توقع جامعه را نسبت به تسریع در ورود سرمایهها افزایش داد، اما تجار اعتقاد دارند هنوز تغییر چشمگیری در ورود سرمایههای خارجی ایجاد نشده است و به گفته آنها، تا زمانی که ساختار مالی و روابط بانکی ایران بهبود نیابد نمیتوان انتظار بهبود شرایط را داشت.