ما همچون گذشته که در تنگناهای تاریخی همانند دورانهای جنگ و تحریم پشتیبان کشورو نظام و ملت بوده ایم همچنان هستیم. اما شما هم با حل اختلافات بی خودتان و اهتمام ویژه به منافع ملی باشید.
خوزیان؛
متن سخنان مهندس محمود فرخیان صنعتگر و کارآفرین، خطاب به مدیران اجرایی ، امنیتی و مسئولین کشور در همایش روز صنعت و معدن استان خوزستان به شرح ذیل است؛
صنعتگران استان خوزستان به مناسبت روز ملی صنعت و معدن با در نظر گرفتن شرایط کنونی اقتصادی در کشور و با نگاهی مشفقانه و از سر دلسوزی وآینده نگرانی و آینده نگری و با امید به راهگشایی های چند کلامی را با شما در میان میگذارند ، امید است که صدای صاحبان این صنایع را شنیده و تدبیری برای بقای این جریان اقتصادی فراهم آورید.
سخن امیرالمومنین :
«سپس دستور بده که کارگزاران تو درباره بازرگانان و صنعتگران سفارش به اصلاح آنان نمایند و خود تو سفارش خیر درباره آنان داشته باش ، چه آن بازرگانانی که در شهر خود ساکنند و چه بازرگانانی که مال خود رتا به این سو و آن سو منتقل می سازد و آن صنعتگران که با کوشش های عضلانی خود ، وسیله آسایش دیگران را فراهم می آورند ، زیرا آنان منابع و منافع و آسایش مردم جامعه و جلب کننده مواد آن منافع از جاهای دور و پرتگاه ها در خشکی و دریا و دشت و کوه قلمرو زمامداری تو ، و از جاهائی که معمولا مردم با آن ها انس نمی گیرند و جرئت سفر به آنها را ندارند می باشند. این طبقه (سازمان ، نهاد) مردمانی آرامند ، و ترسی از حیله گری آنان وجود ندارد ، و مردمانی صلح جویند که بیمی از غائله آنان نیست و امور آنان را چه در شهر و چه در اطراف و اکناف شهرها زیر نظر داشته باش.»
نهج البلاغه نامه 53
در خلال سال های پیروزی انقلاب اسلامی بود که هیجان برخی از جریانات انقلابی و کم توجهی برخی مسئولین منجر به از دست رفتن نسلی از کارآفرینان ، کارخانه داران ، تجار و صنعتگرانی شد که بنیانگذاران واقعی و سرمایه های اصلی بخش خصوصی در ایران به شمار می آمدند. و عملا با اتفاقات آن زمان که با مصادره اموال و دارایی های آنها شروع شد محیط را برای سرمایه گذاری بخش خصوصی و مدرن نا امن و فرار سرمایه ها را در پی داشت و علاوه بر سرمایه گذاری در بخش خصوصی ، سرمایه گذاریهای خارجی را نیز با آسیبهای جدی مواجه نمود و عملا کشور را از حیث سرمایه گذاران و مدیران باتجربه و اصیل این بخش تهی و یا حداکثر کم مایه نمود. ولی دیری نپائید که با شروع و ادامه جنگ و آغاز تحریم ها ضرورت و اهمیت بازتولید آن جریان اقتصادی خصوصی که بتوانند نیازهای داخلی کشور را با تکیه بر سرمایه های مادی و معنوی و اجتماعی تامین نمایند احساس شد. احیای بخش کوچکی از این جریان اقتصادی که بعضا از طریق تشکیل شرکتهای تعاونی صورت می پذیرفت توانست در طول جنگ کمکهای شایانی را در تامین نیازهای لجستیکی سپاه و ارتش ارایه نماید و بار قابل توجهی از نیازهای ضروری جنگ و همچنین نیازهای داخلی کشور را به دوش بکشد. با خاتمه جنگ و شروع دوران سازندگی و تعریف هزاران پروژه جهت ترمیم و توسعه زیرساختهای ویران شده حاصل ازهشت سال ویرانی این ضروت را در کشور دو چندان شد و لازم شد بخش خصوصی مجددا با اراده ای ویژه احیا و حمایت شده و در کنار بخش دولتی ضمن کمک به باز سازی و توسعه بخشهای آسیب دیده در ایجاد اشتغال نیز تقبل مسئولیت بنماید. اعتماد دولت به بخش خصوصی و احیای بخشی از آن در یک برهه کوتاه با اجرای موفقیت آمیز بسیاری از پروژه ها روبرو شد و در فاصله ای کوتاه تحولات جدیدی در اقتصاد کشور را بوجود آورد. در دوران سازندگی و سالهای پس از آن با آرام شدن کشور و اضافه شدن جمعیت جویای کار و استخدامات دولتی پیاپی بدنه دولت رو به سنگینی نهاد و با افزایش هزینه ها و غیر اقتصادی شدن تولید کارخانه ها ی دولتی ، دولت را به ناکارآمدی خود در اداره آن کارخانجات معترف نمود و طولی نکشید که اهمیت بخش خصوصی که به عنوان یکی از بخش های مصرح و مغفول مانده در قانون اساسی که در اصل 44 نیز به آن اشاره شده بود را برجسته و جای خالی آن در اداره کارخانجات و احداث کارخانه جات جدید بیش از پیش نمایان ساخت.
ولی فقدان سرمایه گذاران و صنعتگران و مدیران باتجربه و کارآمد بخش خصوصی از یک طرف و بی تجربگی و بیگانگی مدیران بخش دولتی در ندانستن اهمیت و جایگاه بخش خصوصی از طرف دیگر و از آن سو اشتیاق لاینوصف نهادهایی که علاقه مند به بلعیدن کارخانجات و همچنین بودجه های عمرانی کشور بودند منجر به زایش پدیده نوظهور و نامیمون به نام بخش خصولتی در کشور شد که به لحاظ اعتباری نه خود را وامدار مردم و بازار می دانست و نه پاسخ گوی نهادها ی نظارتی دولت بود. و متاسفانه در فاصله ای کوتاه سرنوشت بخش بزرگی از اقتصاد و نیروی کار کشور را نیز در دست گرفت و صرف نظر از نحوه واگذاری ها عجیب و غریب ، نحوه مدیریت این نهادها نیز فسادهای عظیمی را به اقتصاد کشور تحمیل نمود.
این پدیده ناخجسته با داشتن رانت و دسترسی های ویژه ضمن اینکه مانع پدید آمدن یک بخش خصوص واقعی و قدرتمند بود در عرصه بین المللی نیز کشور را به لحاظ اقتصادی منزوی و عرصه را برای سرمایه گذاران خارجی تنگ نمود و به ازای فربه تر شدن برخی از این نهادها پیکره اقتصاد کشور را از آنچه که بود نحیف تر کرد و عملا چیز آنچنانی برای رشد وحتی بقای سرمایه گذاران بخش خصوصی باقی نگذارد.
در لابه لای این تحولات مهلک نسلی نیز هرچند با سرمایه اندک (نسبت به سرمایه داران پیش از انقلاب) پدید آمد که هم طعم جنگ را کشیده بود هم بار تحریم را به دوش کشیده بود و هم با بخش خصولتی دست و پنجه نرم کرده بود ، و هم از اعمال همین سیاست های سرمایه گریز مدیران سیاستمداران کم تجربه نیمه جانی سالم به در برده بود.
این نسل یا صاحبان صنایع کوچک که اولین نسل بخش خصوصی واقعی در کشور در سالهای بعد از انقلاب به شمار می آیند با وجود آسیب های جدی که تحمل نموده بودند با تولید و بومی سازی تجهیزات اساسی و مورد نیاز کشور و ایجاد استقلال نسبی از واردات بسیاری از کالاهای ضروری ، آثار ویرانی ها و تحریم ها را تا حدودی خنثی و یا کم اثر نمودند و در برهه های مختلف مایه اتکا و پشت گرمی نظام و کشور به شمار آمده اند . در ادوار مختلف تاریخی خصوصا در دوران تحریم نیز مایه ی اعتماد به نفس دیپلماتها و کسانی شدند که به نمایندگی از ملت ایران بر سر میز مذاکره با قدرت های بزرگ نشستند. و به پشتوانه این مدیران توانمند و این مجموعه های تولیدی بود که مذاکره کنندگان در برخی زمینه ها تحریم ها را چندان جدی تلقی نمی نمودند و با موضع اقتدار مذاکره می کردند.
و از سوی دیگر صاحبان صنایع پس از انقلاب با استخدام و پرورش و به کار گیری جمعیت بیکار کشور و تربیت نیروهای فنی و متخصص با کاهش هزینه های دولت در بخش سرمایه گذاری برای اشتغال متولی ارتزاق و اقتصاد هزاران خانواده ایرانی شدند که اتفاقا در ابتدای انقلاب به برخی از همین خانواده ها مستضعفین می گفتند که البته قرار بود نهادهایی دیگری از آنها حمایت نمایند. این بود که این نسل در سالهای پس از انقلاب بی مزد و منت ، سرافرازانه ولی آسیب دیده و رنجور مایه برکت انقلاب و مردم بوده اند که با ایجاد تولید و اشتغال هم حکومت را برای حاکمیت آسان نموده و هم زندگی را برای اقشار مختلف جامعه.
عالیجنابان ، رجل محترم ، مسئولین و نهادهای اجرایی و امنیتی کشور
اکنون این نسل نیز با وجود چقرمگی و انعطافی که طی این چند سال از خود نشان داده در حال نابودی است.
خالی شدن شهرک های صنعتی ، بدهی صنعتگران به بانکها ، چک های برگشتی ، مطالبات معوق و به تبع آن حقوق معوق به کارگران همه و همه نشان از آمارهایی می دهد که اگر مسئولین ، قانون گذاران ، تصمیم گیران و تصمیم سازان هر چه سریع تر اقدامی نکنند و وارد اتخاذ تصمیمات عالمانه ای نشوند به زودی نبض این جریان اقتصادی مستقل از کار خواهد ایستاد و این آخرین فرصت نظام جمهوری اسلامی است که برای این پیکر نیمه جان وارد عمل شده و بخش خصوصی نیمه جان کشور را خطر فروپاشی نجات دهد.
باوجود رشد جمعیتی ایران و خیل عظیم جویندگان کار و فارغ التحصیلین دانشگاه ها و ناتوانی دولت از به کار گیری این جمعیت نیازمند به اشتغال و نارضایتی اقشار مختلف خصوصا فرودست و امنیتی شدن شرایط بسیاری از شهرها خصوصا در شهرهای خوزستان ، تحریک بیگانگان و دشمنان این سرزمین همه و همه ضرورت ویژه ای را جهت بازنگری مسئولین نسبت به تصمیمات و روشهای گذشته طلب میکند.
امروز لازم است که مدیران دولتی از آمارسازیهای متوهمانه دست بردارند و به جای تقلیل عناوین و تعاریف به جهت بالابردن آمارها واقع بینانه شرایط کشور را مورد ارزیابی قرار دهند . پرداختن به این مهم با توجه به شرایط ویژه کشور در تحریمهای جدید اقتصادی و بحرانهای داخلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
زمین خوردن بخش صنعت به عنوان متولی و تامین کننده نیازهای ضروری کشور و عامل اصلی اشتغال علاوه بر تضییع حیثیت کار آفرینان و صنعتگران و از بین بردن این سرمایه های اجتماعی ، ایران را با آسیب های اجتماعی و امنیتی گوناگونی روبه رو خواهد ساخت.
ما مدیران صنعتگران و مدیران بخش خصوصی (واقعی) خالصانه تقاضامندیم تا قبل از اینکه مطالبات اجتماعی ناشی از بی کاری و حقوقهای معوق به کف خیابان کشیده نشده و گره ای بر گره ها و بحرانهای اجتماعی اضافه نشده است وارد عمل شوید. امروز لازم است با توجه به شرایط بین المللی و جنگ تمام عیار امریکا و رژیم صهیونیستی و عربستان زنگ شرایط اضطراری را در کشور به صدا در آورید و از اقداماتی که منجر به سرمایه سوزی یا بهم زدن تعادل اقتصاد و تولید در کشور میشود خودداری نمایید. به عنوان مثال در شرایط اضطراری اجازه ندهید سازمان ها و نهادها همچون اداره مالیات و دارایی و تامین اجتماعی و بانک ها و... با اعمال فشارهای یک سویه چرخ صنعت را از تعادل خارج کنند. ارزش مطالبات و سرمایه های ریالی بخش خصوصی با بالا رفتن نرخ ارز به کمتر از نیمی از گذشته خود تقلیل یافته است عدم پرداخت این مطالبات نیم بها [شده] از یک سو و فشار نهادهایی همچون نهاد های نامبرده از سوی دیگر تبدیل به عاملی برای برهم زدن نظام تعاملی و تعادلی در چرخه اقتصادی کشورشده و سرمایه ها را با تهدید مواجه ساخته است.
بی ثباتی در نرخ ارز ، بالارفتن هزینه های سربار تولید به دلیل خشکسالی و بدی آب و هوا و گرمای طاقت فرسا و عدم حمایت کارفرمایان دولتی و بسیاری از مثالهای گفتنی و نا گفتنی همه و همه جزء مواردی است که در شرایط اضطراری باید مورد توجه قرار گیرد.
عالیجنابان ، رجل محترم ، مسئولین و نهادهای اجرایی و امنیتی کشور
ما همچون گذشته که در تنگناهای تاریخی همانند دورانهای جنگ و تحریم پشتیبان کشورو نظام و ملت بوده ایم همچنان هستیم. اما شما هم با حل اختلافات بی خودتان و اهتمام ویژه به منافع ملی باشید.
با آرزوی ایرانی آزاد ، آباد و توسعه یافته
گوش شنوایی اگر پیدا بشه 
